Bali-Team op Stoom

Selamat pagi/siang/sore/malan

bagus bahwa Anda telah diambil untuk menemukan apa ini berarti .
membuang segala sesuatu di mesin terjemahan tidak sulit, saya bisa juga. kami merindukanmu, tapi terima kasih untuk mengikuti blog kami.


Het is alweer een tijdje geleden dat we een blogje hebben geschreven. Sorry daarvoor, ik ben niet zo snel met verslagen schrijven, vraag maar na op school. Maar er is veel gebeurd de laatste tijd dus hier een nieuwe update. Waar moet ik beginnen...


Een poosje terug op zondag zijn we met nog 3 studentes naar Kuta geweest. Zij gingen het hele weekend, Bente en ik kwamen een dagje langs. Kuta is heel toeristisch en het is er druk. Maar ze hebben een heel mooi strand en goeie golven. Dus wij dachten, we doen eens gek en gaan surfen. Zelf heb ik de balans van een olifant op een rietje, maar wie niet waagt...
We kregen eerst 10 minuten instructie en les op het strand. Dan lig je daar te peddelen op het zand, iedereen die je uitlacht. Maar daarna mochten we van het water proeven. Surfen is moeilijk, maar wij waren gewoon goed denk ik, want al vrij snel hadden we het onder de knie. je loopt zo`n 60 meter het water in, je ligt op je board, wacht op een goede golf en dan peddelen. Als de golf je bereikt heeft, duw je jezelf omhoog en gaan staan. Af en toe val je eraf, maar toch zijn we vaak zo`n 30/40 meter staand over het water gezoeft. Wat zijn we toch goed!


De week erop ben ik weer gegaan. Weer een paar uurtjes gesurft. Bente ging met Marieke naar Sanur. Daar was de sunday market die heel bijzonder was. En bijzonder was het, er waren 4 kraampjes. Dus dat was een beetje een miskraam. Daarna nog naar het strand daar geweest. Dat was wel de moeite waard.


Afgelopen weken lekker op de school gewerkt. Ik zal vertellen hoe een dag verloopt voor ons. De wekker gaat om 07:15. Nog even snoozelen, dan douche en ontbijten. Rond 08:30 pakken we de fiets en rijden naar school. 5 minuutjes trappen en we zijn er. Dan is het wachten geblazen op de kinderen. Die komen tussen 08:45 en 09:00, maar soms druppelen ze later nog binnen. Te-laat briefjes kennen ze hier niet. Rond 09;00 beginnen de klassen. We hebben 4 klassen op school. De matahari/bulan groep, kinderen van 0-3 jaar. De moeders zijn altijd aanwezig in de klas. Zij helpen de kinderen. Dus als een moeder niet kan, komt het kind niet naar school. In de Pelangi en Bintang klas zitten kinderen van 4-14 jaar. 8 kinderen per klas. Al komt het maar zelden voor dat iedereen aanwezig is. De teenagers hebben les van 11:00-15:00 en de leeftijdscategorie is van 15-heoudjemaarkanworden.

De klas begint in een kring. Ze zitten de hele dag op een kussentje op de grond. Eerst het gebed en daarna moet ieder kind zichzelf voorstellen. Ze gaan voor de groep staan en zeggen: Nama saya ...... ( ik ben...) en ze plakken een foto van zichzelf op het bord. Zo kan iedereen zien wie er aanwezig is. Op het bord staan ook de dagen van de week. Is het bijvoorbeeld maandag, dan staan er achter maandag allemaal picto`s die aangeven wat ze die dag gaan doen. Na het gebed en opening wordt er gezongen. Liedjes over de klas en liedjes zoals hoofd, schouders, knie en teen. Daarna leren ze letters schrijven of lijntjes tekenen. Na het schrijven gaan ze iets anders leren. Daarna eten en drinken, gymmen met de leukste studenten en daarna vrij spelen. Soms gaan ze als laatste naar de senso-kamer, libary of spelen poppenkast. Daarna het afscheidslied zingen en rond 11:30 is de dag klaar. Om 12:00 met alle studenten en teachers lunchen. Sowieso is rijst altijd van de partij en dat wordt gegeten met onze handen. Daarna was je je eigen bord af en ben je klaar. 1x per week ga je mee op huisbezoek bij een kind van school. Ze krijgen dan extra les en oefeningen. Soms is het wel 3 kwartier rijden voordat je bij een huis bent. De kinderen komen overal vandaan. Dan ben je rond 3 uur weer thuis en heb je de rest van de dag nog vrij. Thuis ga je als een malle tosties bakken. Urenlange discussie gehad over hoeveel tosties je hebt als je 4 broodjes gebruikt. Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd dat dat 2 tosties zijn. Ik ga vaak fitnessen in de middag en Bente pakt er een boek bij, gaat skypen of schrijven. Zo hebben we allebei wat tijd om ons eigen ding te doen. Rond half 8 spreken we meestal af bij de supermarkt met de andere studentes. Dan gaan we op zoektocht naar een leuk tentje om te eten. Altijd een verrassing waar je terecht komt en hoe het eten smaakt, maar dat houdt de spanning erin. Bente en ik op de fiets en de rest op scooters. Zo sporten we gelijk het eten eraf. Na het eten naar onze homestay en nog even afterpartyen tot het tijd is om te gaan slapen. Eerst nog even op muggenjacht, Met een beetje pech op kakkerlakkenjacht en dan de oogjes dicht doen, rusten voor de nieuwe dag.


Bali kan je niet beschrijven in woorden. Je moet er zijn geweest om te weten hoe het hier is. Daarom heb ik een filmpje gemaakt zodat jullie een beetje een indruk krijgen van Bali en vooral van Ubud, waar wij wonen. Het filmpje is te groot voor deze site, dus na 3 dagen uploaden staat het eindelijk op Youtube. Hier is de link: https://www.youtube.com/watch?v=YNWC1ii7Vcw. Zet hem op de hoogste kwaliteit zodat je mij en Bali kunt bewonderen!


Donderdag 25 september was een bijzondere dag voor mij. Mijn verjaardag. Alweer 21 jaar geworden. En dat moest natuurlijk gevierd worden. De dag ervoor had ik wat inkopen gedaan. Voor alle kinderen een hoedje, een stick met fruit erop, een klei-pakketje, voor de teeanagers een kleurenpen en voor alle teachers en assistenten een zeeppakket. Rond 11 uur verzamelde alle kinderen zich op het speelplein. Er werd een grote kring gemaakt en ik mocht in het midden zitten. Daarna gingen alle kinderen, teachers, assistenten, vaders, moeders en studenten voor mij zingen. Het was echt geweldig om mee te maken! De balinese versie van; Er is er een jarig klonk door de school. Er werden nog meer balinese liederen gezongen. Later bleek dat ze een lied zongen over toeristen in een winkel en dat ze veel spullen moesten kopen. Heel toepasselijk voor een verjaardag. Maar ach, we verstaan er toch niks van. Na deze geweldige ervaring was het tijd om naar huis te gaan. Die middag hadden we taalcursus, veel woorden geleerd die we een dag later weer zijn vergeten, maar toch is het leuk om deze cursus te volgen. Ben benieuwd of we ons over een poosje verstaanbaar kunnen maken en andere mensen kunnen afluisteren. De avond begon en iedereen kwam eerst naar onze homestay om er eentje te drinken. Met iedereen bedoel ik de 4 andere Nederlandse studentes, 2 Duitse studentes en 2 locals van het surfen waarmee we altijd chillen in Kuta. Na het nuttigen van een drankje gingen we met z`n alle uit eten. De avond was nog niet over want al gauw belandde we in de CP lounge, waar het altijd gezellig is. Daar hebben we ons avontuur doorgezet tot in de late uurtjes. Ik moet zeggen dat ik niet verwacht had dat ik zo`n verjaardag zou hebben. Ik heb echt een schitterende dag gehad die ik nooit meer ga vergeten!


De volgende dag was het 26 september. En dat betekent: 1 maand op Bali!! De tijd is echt snel gegaan, maar voor ons gevoel zitten we hier al langer. Een beetje tegenstrijdig natuurlijk, maar dat komt omdat de dagen zo snel gaan, maar we ook al zo gewend zijn aan Bali en alles wat je hier tegenkomt. Natuurlijk zie je elke dag weer nieuwe dingen en blijf je je verwonderen over de natuur, cultuur en mensen. Maar we weten hoe het er hier aan toe gaat, vandaar dat een maand ook wel kort klinkt voor ons. We kunnen terug kijken op een zeer geslaagde eerste maand. Het was een maand waarin we hier aankwamen, alles nog moesten ontdekken en het begin maakte van onze stage. Nu al veel dingen geleerd en we kunnen content zijn over de zaken die we al hebben bereikt op de school. Op naar de volgende maand! Voor je het weet, zitten we alweer in de regen in Nederland.


Het leek mij een goed idee om met z`n alle wat leuks te gaan doen, dus ik ben uren lang gaan zoeken naar een leuk feestje. En bingo, ik vond er een. 27 september: Underground Rave Party in sanur, georganiseerd door ProjectX Bali. Ik was gelijk enthousiast en stelde het voor aan de andere. Dit was zo`n 2 weken voor het feest. Gemende reacties en twijfel, aangezien de prijs van de entree wat prijzig was. 3 dagen voor het feest besloten we om toch te gaan. Nu moest ik nog de kaartjes bestellen via internet bankieren. Dit was een heel gedoe. Eerst me rekening omzetten zodat ik geld kon overmaken naar Indonesië en toen het geld overmaken naar een vage rekening. Maar wie niet waagt, wie niet naar een feestje gaat. Na veel mailtjes met de organisatie, kregen we de tickets die zaterdagochtend. Ik was om 05:50 al uit de veren om te gaan moutainbiken met onze stagebegeleider. Mooie tocht gemaakt door rijstvelden en bergjes. Bente had ook een druk programma; Shoppen! De week daarna zouden we de ceremonie bijwonen van de wijsheid, die gehouden werd op school met alle kinderen. Daarvoor moest natuurlijk toepasselijk kleding worden aangeschaft. Alle meiden gingen met een teacher naar de markt. Dit keer geen miskraam, maar een goede markt waar je alle benodigdheden kon kopen. Vrouwen moeten een sarong dragen en een vestje. Dit werd op de markt aangeschaft en op maat laten maken. Zelf zou ik mijn spullen lenen van een collega op school. De dag vorderde en het werd tijd om te gaan. Met de taxi naar Sanur. Het was even zoeken, maar we kwamen er toch aan. Het gebeurd ons wel vaker, dat de taxichaffeur aan ons de weg vraagt of hij stopt om het aan andere mensen te vragen. Maar we zijn er gekomen. Het was een feest op het strand. We waren er rond 8 uur en het was nog rustig. We waren een van de weinige toeristen. Naarmate de avond vorderde, kwamen er steeds meer mensen. Rond 11 uur stond het terrein wel redelijke vol en we waren klaar om tot 4uur door te gaan. om 1uur kregen we het nieuws te horen dat het bier op was. Maar het werd nog erger, want nog geen half uur later draaide de DJ het laatste nummer. Binnen 5 minuten was iedereen weg. Een onverwachts einde, maar dat mocht de pret niet drukken want het was een zeer geslaagd feest!


Nog een leuke ervaring, vorige week zijn we met z`n vijven naar de sauna geweest. Het bevond zich midden in de rijstvelden. De weg erheen was al adembenemend. We kwamen in een grote tuin met een zwembad, en kampvuur en een klein hokje dat de sauna was. We troffen het, want het was erg druk. In de sauna waren ongeveer 6 plekken. Die avond waren er zo`n 30 mensen dus het was vechten om een plekje. Als je de deur open deed, kwam je in een klein rond kamertje. Het was er pikdonker en je kon nauwelijks wat zien. Als er een roedel mensen uit kwam, stormde je als een gek naar binnen, hopen op een zitplekje. Anders je niet kon zitten, ging je staan. Niet echt heel relaxed. Het was klein en donker. En het bleek ook nog warm te zijn. Lekker zweten met z`n allen. Op de deur stond een bordje dat je stil moest zijn in de sauna. Wij als toeristen vinden dat moeilijk, maar de rest van de mensen waren allemaal hippies en zweverige types die gekke zen-geluiden maakte. Als je weleens naar vrouwentennis kijkt, weet je dat daar flink wat oerwoud geluiden ontstaan, maar dit was echt bizar. We waren meer bezig met onze lach inhouden dan dat we daar levend verbrandden. Na de sauna een duikje in het zwembad, dat overigens voor 80% uit zweet bestond. Zo wisselde je de sauna en het zweetbad af, en daarna met een kopje thee bij het kampvuur zitten. Er liepen alleen maar vage types rond. Gelukkig konden we mooi over ze roddelen in onze moeilijk verstaanbare Nederlandse taal. Het was een lekker avondje relaxen!


We komen aan bij 4 oktober, dierendag. We besloten om niet alle apen in Monkey Forest een banaan te geven, maar het was tijd om ons eigen apenpakje aan te trekken. Het was namelijk de dag van de ceremonie genaamd Seraswati. De ceremonie van de wijsheid. Dit werd gehouden op onze school voor alle kinderen en leraren. Wij waren ook van de partij. Om half 9 waren we op school, zodat de vrouwen hun haar konden laten doen. Ik kreeg een sarong (kleed) aan en een gaaf hoedje. Rond 9 uur kwamen de kinderen ook in hun schitterende pakjes binnen druppelen. Ik denk dat we tot 10 uur foto`s van elkaar en de kinderen hebben gemaakt. Echt heel leuk om ze zo te zien. Daarna gingen we met z`n alle op een zeil zitten voor het offerbeeld en een tafel vol met offers. De offers bestaan uit eten en bloemen en wierrookstokjes. Vooraan zat de priester. Het was voor ons niet echt duidelijk wanneer het echt begon. De priester liep de hele tijd te bellen met een rinkelbelletje. Hij mompelde wat en de teachers liepen rondjes om hem heen. Af en toe stopte hij met bellen en na een tijdje begon die weer. Pietje Bell zou er gek van zijn geworden. Net alsof hij z`n kudde schapen wilden roepen voor het avondeten. De teachers liepen ook heen en weer en de kinderen vermaakte zich met elkaar. Je kon gewoon praten met elkaar dus je hield het wel uit. Tussendoor werd er gebeden. Dat ging op de volgende manier: je neemt een bloedblaadje uit een mandje, je houdt het in de rook van de wierrookstokjes en vervolgens hou je het blaadje tussen je handen en brengt het naar je voorhoofd. En dan kan bidden. Na je gebed doe je het blaadje in je haar. Dit gebeurde zo`n 4keer. Na een uur stond de priester op en kwam hij met heilig water en een bak rijst langs. Hij ging iedereen langs. Eerst gooide hij wat water over je hoofd en daarna moest met je handen open zitten. Dan kreeg je een scheutje water in je handpalmen en dat dronk je op. Dat deed hij 3x. Als laatste deed je het water over je hoofd en pakje je een beetje rijst uit het bakje. Dit plak je dan op je voorhoofd en in je hals. Daarna was je klaar en vrij om te gaan waar je wilde. Nog met alle kinderen gegeten en wat fotoshoots en toen tijd om die hete kleren uit te trekken.
Later die middag ben ik naar Kuta gegaan met 3 andere. Bente bleef thuis want ze voelt zich al een tijdje niet lekker. Veel koppijn en dergelijken, dus ze maakte de minder leuke, maar verstandige keuze om thuis te blijven. Alle beterschapjes gaan naar haar uit. In Kuta aan het strand gechilld en daarna naar ons hotel. Het was een cheap hotel en dat merkte je wel aan alles. Het was geen succes toen ik ging douche. Er was geen afvoer en er kwam een grote dikke straal uit. Op een gegeven moment maakte de douche wat rare geluiden. Slim als ik ben, deed ik een stapje opzij en dat was maar goed ook. Met een dikke vaart kwam er een laag modder uit. Zo gaat het dus in dat soort hotels. Gewoon een gratis modderbad, heel fijn! In de avond ergens gaan eten, samen met de surferlocals en daarna gaan stappen. Erg gezellig en tot laat doorgegaan. Een minpuntje was dat ik mijn mobiel wilde pakken, maar die niet in mijn broekzak zat. De kans is groot dat die eruit is gevallen aangezien mijn zakken niet heel diep zijn. En als er een mobiel op de grond ligt, is die ook zo weg daar. Wel balen van mijn 2 jarige fotoselectie die ik nu voorgoed kwijt ben. Gelukkig zat mijn indonesische simkaart erin en niet mijn nederlandse nummer. Ik heb ook altijd geluk. Eind goed, al goed, nog een paar uurtjes geslapen en toen begon de zondagmiddag alweer. Met z`n alle naar het strand en gelukkig was Bente er nu ook. Die was in de ochtend samen met iemand anders, achterop de scooter naar Kuta gekomen. Hele dag op het strand gezeten en om 5uur weer naar huis. Ja, naar huis. Dat moet niet zo moeilijk zijn. Gewoon dezelfde weg als de heenweg, maar dan omgekeerd. De heenweg duurde zo`n 5 kwartier. We waren met 6 personen op 3 scooters. Pure chaos, want niemand wist echt de weg. De twijfels sloegen toe en elke verkeerde afslagen pakte we. Na een tijdje stopten we langs de weg om de navigatie erbij te pakken. Dat was maar goed ook, want we reden al een tijdje in tegengestelde richting. Met de navigatie erbij ging het een stuk beter. Ook omdat ik de navigator was denk ik. Vrouwen en richtingsgevoel is net als Lex immers die scoort, gaat gewoon niet zo lekker. De terug weg was wel heel mooi. We gingen over een tolweg die over het water lag. Schitterend! Uiteindelijk hebben we er dik 2,5 uur over gedaan, maar we kwamen wel veilig thuis!


Doen we ook nog dingen voor school? JAAA! Dat lijkt misschien niet zo, maar we zijn er wel druk mee. We geven 45 minuten gym per dag, en de map voor de gymactiviteiten is nog niet ideaal. Veel improviseren dus en aanpassen. Daarnaast zijn we vorige week gestart met individuele begeleiding. We hebben allebei een kind waarmee we 2x een half uur aan de slag gaan. Tenzij het kind niet op school komt, zoals die van Bente. Het kind waarmee ik samen werk, is een bijzondere. Autistisch, kan niet praten, heeft waanbeelden en kan uit het niet ontploffen. Ook gooit het kind overal mee. Zeker interessant om hiermee bezig te zijn. Hopelijk kunnen we wat bijdragen. Dat is nog niet alles. 11 november is de grote sportdag voor 4 verschillende scholen, meer dan 120 kinderen en wij moeten deze dag organiseren. Activiteiten bedenken, vrijwillegers regelen en misschien wel het moeilijkste; sponsoren regelen. Dit is veel werk en gaat veel tijd kosten. Dan denk je natuurlijk; Wauw, ze zijn echt druk. Maar er is meer. Vanuit het Windesheim hebben we ook opdrachten die we moeten maken. Verslagen schrijven en dat soort dingen. Ook zijn we bezig om onze profileringspunten te halen. Bente gaat aan de slag met activiteiten met watergewenningsoefeningen en ik ga een map maken met activiteiten voor de kleintjes. Druk druk druk. Maar niet erg, want daarvoor zijn we ook hier. We gaan er een mooie en leerzame tijd van maken!


Verder nog wat leuke informatie. Op onze kamers wonen heel wat dieren. Ze zitten vooral bij Bente, dus ik heb al een strippenkaart aangeschaft om haar dierentuin te kunnen bezoeken. Van de week zat er een soort salamander/krokodilletje op haar veranda te chillen en daarvoor was er een ceremonie voor de mieren. Ook had ze voor ze ging slapen een kakkerlak op haar klamboe lopen. Ze hield zich nog in met gillen, dus ik wist van niks. Tot dat ik glas op de grond hoorde vallen. Dan weet je hoe laat het is. Bente probeerde met een glazen bord het ongedierte te bestrijden. Het beest liep op de klamboe en ze wilde het bord erop leggen. Maar toen die bewoog liet ze van de schrik het bord vallen. Het werd een heel avontuur, want hij was foetsie. We hebben hem niet kunnen vinden. Ik vond het persoonlijk een beetje dom om een glazen bord als vangnet te gebruiken. Maar de karma is hier niet ver te zoeken. Vannacht had ik ook een kakkerlak. Ik met mijn ego pakte een schaaltje, van glas. Hij zat onder mijn aanrecht. Ik zette het glas erop en schoof hem zo naar de rand van het aanrecht. Ik stond klaar met een keukenpapiertje, maar het was een slimme jongen. Toen die het gaatje zag, sprong hij eruit. Hij liep zo over mijn hand. Het vrouwelijke deel van mijn hersens werd geactiveerd en PATS, ik liet het schaaltje kapot vallen. Bente schrok wakker uit haar droom, en toevallig droomde ze over een kakkerlak, die over haar hoofd liep. Maar waarschijnlijk was dit geen droom en liep er echt eentje in haar klamboe. Mijn maatje liep nog rond onder mijn aanrecht. Ik pakte mijn wapenkist en haalde mijn deo tevoorschijn. Ik spoot de halve bus leeg en toen gaf die het op. Weer eentje minder:)

Van de kakkerlakken naar de kapper. Ik hoorde dat er een goede kapper was en ging erheen. Ik kwam in een klein kamertje van 4 bij 3. Overal lag haar en er stonden 2 stoelen. Ik kon gelijk gaan zitten en boven de spiegel voor me hingen 20 foto`s van bekende voetballers. Het werd dus een plaatje kiezen. Ik koos er eentje en de op mij overkomende onervarend kapper ging aan de slag. In de hoek hing een tv. Er was blijkbaar een interessant programma op tv, want hij was meer bezig met tv kijken dan met mijn haar. Maar na 7 spannende minuten was ik al klaar. Nog even afrekenen, 60 eurocent en ik stond weer met een fris kapsel buiten.


Sjaki-Tari-Us heeft 2 scholen. Eentje in Ubud en een wat kleinere in Singaraja. Het is de bedoeling dat elke week 2 studenten van Ubud in Singaraja gaat helpen. Volgende week is het onze beurt. Zondag 12 oktober gaan we met de bus naar Singaraja om daar een week te helpen en te ervaren hoe het daar is. We kijken er al naar uit om daar heen te gaan. Hoe het daar gaat aflopen, hoort u de volgende keer!
Dit was het voor deze keer. Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat om te lezen.
Sorry voor het delegerende taalgebruik naar vrouwen, maar iedereen weet dat zij het sterkste geslacht zijn en dat mannen niet zonder vrouwen kunnen. Als er vragen, opmerkingen of verzoeken zijn, horen we dat graag!

Salam,
Wilbert & Bente